Czy jesteśmy jak rybki w akwarium?

Witajcie w nowym, 2013 roku :)
Zmiana licznika wyświetlającego aktualny rok zazwyczaj skłania mnie do rozmyślań nt. naszego miejsca i roli we wszechświecie, czemu od czasu do czasu daję wyraz także na tym blogu. 
Ten post można traktować jako dalszy ciąg tych rozważań.

Blisko 30 lat temu przeczytałem "Dzienniki gwiazdowe" Stanisława Lema, gdzie jedno z opowiadań cyklu "Ze wspomnień Ijona Tichego" było tak naprawdę pierwowzorem słynnego filmu "Matrix" Braci Wachowskich. Opowiadanie nawiązywało do sztucznie wykreowanego świata stworzonego przez niejakiego prof. Corcorana - używał on w tym celu specjalnych skrzyń /dlatego wzmiankowane opowiadanie nosi nieoficjalny tytuł "Skrzynie prof. Corcorana"/. Jednak opowiadanie Lema niesie za sobą głębsze przesłanie niż film Wachowskich, przedstawia bowiem wizję całego świata jako układającej się w piramidę hierarchii poziomów rozwoju równolegle żyjących bytów, w której istoty wyższego poziomu tworzą i kontrolują istoty z niższego poziomu, władając tym samym całym ich światem.

Ww. opowiadanie zapadło mi mocno w pamięć, a wczoraj wieczorem znowu je sobie przypomniałem, gdy przeczytałem ten artykuł.

I znów zadałem sobie to samo pytanie, jakie zadałem sobie zaraz po tym, gdy po raz pierwszy przeczytałem o skrzyniach prof. Corcorana:

- a może my także żyjemy w takiej skrzyni? - co wspomniany artykuł także zdaje się sugerować.

Sugestia, że jesteśmy tworami bytującymi w sztucznie wykreowanym wszechświecie, a ktoś z zewnątrz nas obserwuje i bawi się nami podobnie jak rybkami w akwarium, wcale nie jest taka niedorzeczna. Zauważmy, że cały wszechświat który nas otacza oparty jest na podobnej strukturze, gdzie mniejsze zawiera się w większym /dla przykładu atomy stanowiące zręb znanej nam materii tworzą bardzo podobną strukturę jak układy słoneczne, zaś grupy atomów tworzące cząsteczki odpowiadają poszczególnym galaktykom/. Zasady rządzące tym wszechświatem dość ściśle wpisują się także w reguły matematyczne /takie założenie dość dobrze wyjaśnia np. "boską proporcję" tj. nadrzędną regułę, implikowaną funkcją matematyczną, która w sposób nadrzędny zawiaduje budową żywych organizmów/, zaś odkryta przez Einsteina zamienność materii i energii pozwala zaprogramować, a następnie wykreować dla odpowiednio zaawansowanej technologicznie cywilizacji, dowolnie duży wszechświat /zgodnie z wyżej wspomnianą regułą zawierania się mniejszego w większym/, który dla przebywających w nim bytów nie będzie jednak niczym więcej niż akwarium dla pływających w nim rybek.

Taka konstrukcja wszechświata /czy też tylko naszego wszechświata zawartego w świecie nadrzędnego bytu, który nas wykreował/ nie odpowiada jednak na wszystkie pytania.
Bo wprawdzie hipotetycznie znamy już naszego "boga", który nas wykreował i w jakiś tam sposób steruje naszym światem, ale nie odpowiada kto i w jakim celu stworzył ten nadrzędny byt / czy też wszystkie byty, które są położone jeszcze wyżej w hierarchii/ oraz świat /lub światy/ w którym ów byt /byty/ przebywa/ją. 
A więc nawet po przyjęciu hipotezy, że jesteśmy tworami w sztucznie wykreowanym wszechświecie, nie znamy odpowiedzi na pytanie, które wówczas niemal od razu się nasuwa - w jaki sposób powstał świat naszych twórców, a jeśli owe istoty także zostały sztucznie wykreowane, w podobny sposób jak my - wówczas należy zadać to samo pytanie w odniesieniu do istot /lub istoty/, które znajdują się /lub znajduje się/ na samym szczycie w piramidzie przedstawiającej hierarchię równoległych bytów, bo przecież te istoty /lub istota/ także musiały kiedyś zostać w jakiś sposób stworzone.
Należy w takim wypadku zauważyć, że pomimo genialnej techniki umożliwiającej władzę nad całym uniwersum /rozumianym jako kompleks własnego świata owych istot/istoty oraz wszystkich podporządkowanych im światów/, nie sądzę, aby owe istoty w odniesieniu do samych siebie znały odpowiedzi na najbardziej zasadnicze pytania  gnębiące ludzkość już od zarania dziejów, a mianowicie - skąd pochodzimy, kim jesteśmy, dokąd zmierzamy i czym tak naprawdę jest świat istniejący wokół nas.

Czy kiedykolwiek będzie możliwa weryfikacja hipotezy, że jesteśmy jedynie tworami w sztucznie wykreowanym świecie? 

Nie wydaje mi się.

W fizyce, aby zweryfikować każdą teorię potrzebny jest tzw. układ odniesienia, inaczej żadne doświadczenie nie może być uznane za miarodajne. W tym wypadku w praktyce oznacza to, że w celu weryfikacji omawianej hipotezy konieczne jest przeniknięcie do świata naszych twórców. Inaczej jakakolwiek weryfikacja nie może być uznana za prawdę.

Pozostają nam oczywiście rozważania omawianej teorii na płaszczyźnie mentalnej, ale ta droga wydaje się za każdym razem prowadzić jedynie do niewiele znaczących dywagacji opartych na wierze w rozważaną hipotezę bądź jej negowaniu.

Czyli podobnie jak w przypadku wiary w Boga - można w to wierzyć lub nie wierzyć, bowiem brak jest zarówno dowodów przemawiających za prawdziwością rozważanej hipotezy, jak i za tym, że jest ona z gruntu fałszywa.