W imię zasad.

"Pewne kwestie nie należą do decyzji narodu. Jeśli zagłosujemy, iż kłamstwo jest czymś dobrym, nie będzie to znaczyło, że faktycznie kłamstwo jest dobre. Zasady moralne nie zależą od głosowań. Co nie znaczy, że jeśli będzie referendum, to naród nie może się wypowiedzieć."

Rzecznik KEP ks. dr Józef Kloch

Zacząłem cytatem, który w zasadzie stanowi osnowę tego posta, ale może na początek kilka słów wyjaśnienia. Otóż wywodząca się z kręgów katolickich grupa posłów, wystąpiła nie tak dawno z inicjatywą ustawodawczą, która miała na celu zaostrzenie obecnie obowiązującej ustawy antyaborcyjnej. Obecnie kobiety mają prawo do aborcji między innymi w sytuacjach, gdy występuje duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. W myśl projektu nowej ustawy, kobiety nie mają takiego prawa, muszą rodzić. Co prawda projekt tej ustawy przepadł kilka dni temu w głosowaniu sejmowym, niemniej problem poruszony w tym poście pozostaje wciąż aktualny.

O swojej reakcji na projekt nowej ustawy antyaborcyjnej pisze Czekolada z Gruszkami w poście pt. "Okrucieństwo?" i ja się z argumentacją CzG przedstawioną w tym poście całkowicie zgadzam. 

Gdyby państwo zapewniło należytą opiekę nad tymi chorymi dziećmi zaraz po ich urodzeniu, być może moje stanowisko byłoby inne. Ale jak działa nasza rodzima służba zdrowia wie każdy, kto miał z nią do czynienia, dlatego nie łudźmy się - te wszystkie matki zmuszone do urodzenia chorych dzieci zaraz po porodzie zostaną pozostawione same sobie razem ze swoimi chorymi dziećmi. Nie pomoże im ani państwo, ani też Kościół, który tak gorliwie walczy, aby kobiety te dzieci rodziły. Ale Kościół ma to do siebie, że o wiele gorliwiej walczy o  o życie nienarodzone niż o to narodzone. Społeczeństwo o tym wie, dlatego pomysł zaostrzenia i tak bardzo restrykcyjnej ustawy antyaborcyjnej spotkał się z powszechną krytyką przede wszystkim ze strony środowisk lewicowych. Ale nie ma się co dziwić, bo kwestia aborcji już od wielu lat rozpala silne emocje, wywołuje zażarte dyskusje i w efekcie dzieli Polaków, którzy mają dość różne zapatrywania na ten temat.

Co dalej z tym fantem począć?

W normalnym kraju demokratycznym, gdy opinia publiczna jest podzielona w kwestiach mających fundamentalne znaczenie dla ogółu społeczeństwa sprawę rozstrzyga się w referendum, gdzie większość głosów ma decydujące znaczenie, jakie przyjąć rozwiązanie. Ale w kwestii aborcji Kościół niezmiennie jest przeciwko referendum, argumentując to przez cały czas w taki sam sposób, że "zasady moralne nie podlegają głosowaniom" jak to tym razem argumentował Rzecznik KEP ks. dr Józef Kloch /vide - wstęp do tego posta/.

Tyle tytułem wprowadzenia, a teraz przejdę do meritum, czyli powiem, jakie jest moje zdanie na ten temat. A moje zdanie jest takie, że cytowane na wstępie tego posta słowa rzecznika KEP księdza doktora Józefa Klocha nt. głosowania są zwyczajnym nadużyciem, które KK od dawna z upodobaniem stosuje w imię przeforsowania swoich racji. Ma się to jednak nijak do samej idei demokracji. Bo powiedzmy sobie szczerze - albo mamy kraj w pełni demokratyczny, albo mamy państwo wyznaniowe. Albo ludzie w demokratyczny sposób decydują o stanowionym prawie, albo to prawo jest im narzucane wbrew ich woli. Czyli najkrócej rzecz ujmując - albo mamy demokrację, albo mamy dyktaturę, która z demokracją nie ma nic wspólnego. I nie ma w tej kwestii żadnych wyjątków, nieważne czy chodzi o stanowione zasady społeczne, moralne, czy też kulturowe, nie ma to żadnego znaczenia, bo nadrzędnym priorytetem, jakim winna kierować się władza w kraju w pełni demokratycznym jest demokracja, jak to z samej nazwy wynika.

Takie są zasady demokracji, czy się to komuś podoba, czy nie.
I w imię tych zasad - jestem za referendum także w sprawach dotyczących aborcji.