"My" i "oni" czyli Easy Rider na blogach...

Z rosnącym przerażeniem obserwuję to, co się dzieje na forach internetowych pod artykułami politycznymi zamieszczanymi na najbardziej popularnych witrynach.

Obelgi, wyzwiska i inwektywy stały się tam zwykłą codzienną rzeczywistością, do tego stopnia, że już nikt nie zwraca na to szczególnej uwagi, traktując takie zachowanie jak normę. 
Ba, czasem jak czytam zamieszczone tam komentarze odnoszę wrażenie, że gdyby komentujący tam internauci mieli broń pod ręką i swoich adwersarzy w polu rażenia, wystrzelaliby ich jak kaczki bez mrugnięcia okiem, a być może nawet z dziką satysfakcją... 

Gołym okiem widać tam podział na "my" i "oni", przy czym do worka z napisem "oni" wrzuca się każdego, kto nie zgadza się z linią polityczną przedmówcy, zgodnie z zasadą "kto nie jest z nami, jest przeciwko nam".

Uważam, że poziom debaty politycznej prowadzonej w Sieci już dawno przekroczył granicę zajadłej polemiki, obecnie to już jest prawdziwa wojna, prowadzona /jak na razie/ tylko na słowa.

Aż strach pomyśleć co będzie dalej...

Niestety, podobna sytuacja zaczęła mieć miejsce także na forach pod blogami o tematyce politycznej. Tam także widać dość klarowny podział na "my" i "oni", ale w tym wypadku dość ważna jest linia polityczna prezentowana przez autora danego bloga - bowiem wokół tej osoby tworzy się coś w rodzaju "kółka wzajemnej adoracji", a więc stronników politycznych autora bloga, natomiast wszystkie osoby, które mają doń stosunek krytyczny traktowani są jak "wichrzyciele" których koniecznie trzeba w jakiś sposób zdezawuować, wyszydzić lub dać im wprost do zrozumienia, że ich poglądy nie są na tym blogu mile widziane. 

Do tej pory niezgłębioną zagadką dla mnie pozostaje, dlaczego niektórzy ludzie po jednym krótkim komentarzu nabierają przeświadczenia, że już wszystko wiedzą o danej osobie i mogą ją bezkarnie obrażać tylko dlatego, że prezentuje ona odmienne poglądy polityczne bądź światopoglądowe... dlaczego coraz mniej osób stosuje się do nadrzędnej reguły komentowania na wszystkich blogach, niezależnie od prezentowanych tam opcji politycznych i światopoglądowych: 

- mój adwersarzu, pamiętaj, że za każdym razem krytykuję nie Ciebie, lecz tylko i wyłącznie głoszone przez Ciebie poglądy; po pierwsze dlatego, że w ogóle Ciebie nie znam, a po drugie - bo szanuję Cię jako mojego interlokutora i człowieka...

Prawda, że banalnie proste?

Tylko dlatego prawie nikt obecnie się do tego nie stosuje?

Kiedyś było inaczej. Przeciwników politycznych traktowało się z reguły /bo jednak nie zawsze/ z należytym szacunkiem i respektem. Wtedy jeszcze można było prowadzić merytoryczną dyskusję na dany temat, bez przytyków, wyzwisk i szydzenia z adwersarzy. Sam dość często brałem udział w takich dyskusjach bez obawy, że z uwagi na moje poglądy polityczne zostanę przez kogoś wyszydzony albo zmieszany z błotem. 

Ze szczególnym sentymentem wspominam bloga Niedzisiejszej, która nie dość, że pisała bardzo ciekawe posty o tematyce społeczno - politycznej, to za każdym razem potrafiła w ciekawy sposób poprowadzić dyskusję pod swoim postem. Ale bloga Niedzisiejszej już od dawna nie ma w Sieci, może dlatego znikło moje zainteresowanie tą tematyką.

Temat kultury komentowania wrócił niedawno, gdy jeden z moich postów skomentowało dwoje nowych blogerów - Dibelius oraz Kira. 
Dwie różne osoby i dwa zupełnie różne blogi polityczne.

Blogowa przyzwoitość wymagała, abym złożył rewizytę na blogach tych osób, skoro u mnie komentują. Zajrzałem tam więc i utwierdziłem się w przekonaniu, że fora na blogach politycznych już nie dla mnie... niektóre komentarze zamieszczone na wspomnianych blogach są tak dalekie od cytowanej wyżej reguły, że odległość można spokojnie mierzyć nie w kilometrach, a w latach świetlnych... najwidoczniej niektórzy komentujący  nie mają świadomości, że uwłaczając godności swojego politycznego adwersarza dają tym samym wymowne świadectwo o sobie, co przytomnie zauważyła osoba o nicku "anodakatoda" w jednym z komentarzy na blogu Kiry: "...Te słowa,Mędrku,kompromitują ciebie,sa krańcowo skandaliczne. Starasz się obrazić,zdyskredytować każdego,kto ma zdanie,które ci nie pasuje.Robisz to za pomocą paskudnych pomówień.To nie kompromituje rozmówcy-to ciebie przedstawia jako dyskusyjnego menela.Starasz się tu pokazać jako czlowiek przyzwoity (jedyby przyzwoity) a pokazujesz oblicze nieobliczalnego chama...". 

A ja dorzucę teraz jeszcze jeden kamyczek do tego ogródka; nadmiar takich negatywnych komentarzy na blogu w moich oczach dyskredytuje także całego bloga. Bo zażarta polemika polityczna czy też światopoglądowa nie oznacza przecież, że dyskusja automatycznie musi być prowadzona na poziomie rynsztoka; rolą gospodarza bloga jest okiełznać rozmówców w taki sposób, aby ważyli słowa i nie obrażali, ani nie wyszydzali swoich adwersarzy, bez względu na poglądy, jakie reprezentują. A jeśli jest inaczej, nie świadczy to najlepiej ani o tych komentujących, ani o blogu jako takim.

To, w jaki sposób zostali potraktowani dwaj blogerzy, którzy u mnie także komentują - mam tutaj na myśli Ptr-a Kanalię /obrzuconego na blogu Dibeliusa wyzwiskiem, którego nie będę tutaj cytował/ oraz Kacpra potraktowanego w podobny sposób na blogu Kiry, przepełnił czarę goryczy.

Niejednokrotnie miałem całkowicie odmienne zdanie od Kacpra i Ptr-a Kanalii, ale nasza polemika zawsze była prowadzona na poziomie, bez wyzwisk i osobistych wycieczek. 

I mam nadzieję, że nadal tak będzie, ja przynajmniej nie wyobrażam sobie dyskusji prowadzonej w inny sposób.

Dlatego niedługo po tym, jak zostawiłem na na blogach Dibeliusa i Kiry swój pierwszy komentarz, postanowiłem że nie będę tam więcej zabierał głosu. Bo nie chcę być potraktowany w podobny sposób co Ptr i Kacper, więc postanowiłem prewencyjnie nie wystawiać się na cel. Po prostu nie zgłaszam akcesu do towarzystwa, gdzie od czasu do czasu obrzuca się kogoś błotem. 

Ktoś może zapytać, po co to piszę, przecież to moja sprawa, gdzie komentuję, a gdzie nie komentuję.

Niby tak, ale... czy pamiętacie piosenkę Krzysztofa Daukszewicza "Easy Rider"?

Spodobało mi się to pytanie zadane przez pieszego...
- Prawda, ale jaka...?

Wiecie co... napisałem o tym dlatego, bo ja też czuję się czasem taki "Easy Rider" - tyle, że ani zmotoryzowany, ani na piechotę... po prostu... Easy Rider na blogach...