Policjant - przyjaciel czy wróg?

Zasadniczo nie lubię policjantów. 

Być może dlatego, że jeszcze nie udało mi się w życiu trafić na takiego, który byłby naprawdę sympatyczny. Wiem, policjant wcale nie musi być sympatyczny, aby prawidłowo wypełniał swoje obowiązki. Ale naturalna sympatia chyba nie powinna mu w tym przeszkadzać, prawda? Sam nie wiem, może ci sympatyczni kandydaci na policjantów są eliminowani już w trakcie naboru i zostają tylko naburmuszone, mało sympatyczne mruki, które nie potrafią po ludzku się odezwać, tylko od razu suchym, urzędniczym tonem zwracają się do człowieka jakby był jakimś potencjalnym przestępcą. I nieważne jest w tym momencie, czy zgubiłeś się w obcym mieście i pytasz o drogę, czy też jesteś przesłuchiwany na okoliczność włamania do twojego domku letniskowego. Zarówno w jednym jak i w drugim wypadku jaśnie pan policjant potraktuje cię jak zło niechciane, które nagle zaczęło uprzykrzać mu życie.

Pamiętam jak kiedyś wjechał w mojego rzęcha jakiś roztargniony gostek swoim 20-tonowym "autkiem". Nie było wtedy czasu na spisanie oświadczenia sprawcy wypadku i w efekcie byłem zmuszony udać się później do Miejskiej Komendy Policji celem ustalenia polisy OC sprawcy wypadku. Dyżurna policjantka z miejsca potraktowała mnie jak jakiegoś intruza, który śmie zakłócać jej błogi spokój. Na początku zaczęła zasłaniać się ochroną danych osobowych, na co zwróciłem jej uwagę, że przecież nikt inny nie udzieli mi takich informacji, a ja nie mam zamiaru pokrywać kosztów wypadku, który spowodował inny kierowca. Dopiero wtedy nadąsana primadonna zaprowadziła mnie do swojego szefa, który o dziwo się ze mną zgodził. Ale dalej wcale nie było lepiej. Całe to umundurowane towarzystwo traktowało mnie wtedy jak jakiegoś upierdliwego natręta, który przyszedł tylko po to, aby im przeszkadzać w pracy.

Żałuję, że na przełomie lat 80/90 nikomu nie przyszło do głowy, aby wszystkie służby mundurowe utworzyć całkiem od nowa. Pozbyć się tych wszystkich "zasłużonych towarzyszy", którzy do tego czasu służyli komunie, a w ich miejsce dokonać rekrutacji nowych służb. Być może nowi funkcjonariusze daliby Policji nową markę, nieskażoną słynnym ZOMO-wskim szpalerem i laniem białą pałą wszystkich obywateli jak leci...

Jak wiadomo - ryba psuje się od głowy. 

A kto był w tamtym czasie "głową" Policji? Tylko i wyłącznie partyjni aparatczycy, wierne pachołki władzy komunistycznej, którzy robili wszystko, aby przypodobać się swoim mocodawcom. Ludzie - chorągiewki bez klasy i bez honoru, pozbawieni kręgosłupa moralnego i często także etycznego. Ta zaraza, która wówczas została razem z nimi, zainfekowała później wszystkie służby mundurowe, Policji nie wyłączając. W naturalny sposób zostały nią później skażone także młode kadry, które dopiero wstępowały w szeregi Policji i z komunizmem nie miały nic wspólnego. W efekcie policjanci zamiast wyłapywać bandytów i wsadzać ich do więzienia, często sami chętnie z nimi współpracują. Sprawa Olewnika jest tylko wierzchołkiem góry lodowej, bo o wielu sprawach tego typu można usłyszeć tylko w serwisach lokalnych, media niezbyt chętnie to nagłaśniają. A szkoda, bo moim zdaniem powinny - policjanci powinni być jak żona Cezara, poza wszelkim podejrzeniem. Tymczasem w Polsce współpraca policjantów z bandziorami jest na porządku dziennym. To przykre, gdy obywatel idąc na policję odczuwa obawę, że policjant zamiast mu pomóc, będzie współpracował z bandytą przeciwko niemu; czuje się wówczas zaszczuty i tak naprawdę - bezbronny. Bo gdzie ma wówczas pójść? Jedyne co mu wtedy pozostaje, to modlić się, aby funkcjonariusz prowadzący jego sprawę nie okazał się kolejną "wtyczką" bandziorów.

Spektakularne porażki Policji utwierdzają mnie w przekonaniu, że nasi "stróże prawa" o wiele bardziej stanowią zgraję niezdarnych fajtłapów, niż prężnej umundurowanej formacji mającej za zadanie zapewnienie ładu i porządku. Ślimaczące się już ponad 10 lat dochodzenie w sprawie zabójstwa Marka Papały /wyjaśnienie tej sprawy Policja brała początkowo za swój punkt honoru - widać - jakie wyjaśnienie, taki honor/ i niedawny blamaż, totalna kompromitacja Policji w związku z rzekomym "przedłożeniem dowodów" tej sprawy w warszawskim Sądzie Okręgowym, to wymowna negatywna wizytówka. Prestiżowa klapa. Niestety, takich spraw w skali mikro mamy dużo więcej. Wygląda na to, że policjantom najlepiej wychodzi aresztowanie pijanych rowerzystów, bo jeśli mają zabezpieczyć Marsz Niepodległości, to tego już nie potrafią.

W tej sytuacji trzeba sobie zadać pytanie - po jaką cholerę jest ta cała Policja? 
Może powinno się już dawno rozformować tę zbieraninę nadętych i wrogo nastawionych do obywatela "stróżów prawa", a w ich miejsce wprowadzić np. straż obywatelską? Może przestępczość by wtedy nie zmalała, ale za to przynajmniej znacząco zmniejszyły się wydatki z budżetu? 

Po co płacić nieudacznikom ciężkie pieniądze jeśli nie robią tego, co do nich należy? Przecież wszędzie obowiązuje zasada "jaka praca - taka płaca" - dlaczego w Policji ma być inaczej?

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Nie, to jednak nie jest prawda, że nie lubię policjantów - bo są tacy Policjanci, których lubię... ale to jest raczej tylko pewien wyjątek od reguły...