Muszę zwolnić.

   Od jakiegoś czasu mam głupie wrażenie, że ciągle za czymś gonię, ale to coś ciągle się ode mnie oddala, nie mam szans, aby to kiedykolwiek złapać... W sumie to jest bardzo niemiłe uczucie, dręczy mnie nawet w podświadomości, no i ciągle chodzę spięty i poddenerwowany... Nic mnie nie cieszy..., a prawie wszystko denerwuje, powoduje apatię i zniechęcenie...
   Bo też obecnie ciągle jestem jakiś zabiegany, wciąż gdzieś pędzę, śpieszę się i od razu martwię się, że chyba nie zdążę...
   Efektem tego stanu rzeczy jest wiersz pt. "Goniąc życie", który napisałem dla Karminy. Karmina jest koniarą z krwi i kości, zatem tematyka końska była w tym wypadku obowiązkowa, ale myślę, że ten mój stan nieustannej gonitwy za moim własnym życiem jest w tym wierszu aż nadto widoczny.
   Zastanawiam się teraz, czy dopadł mnie na serio kryzys wieku średniego, czy też są to klasyczne oznaki przemęczenia?
   Kurka blaszka, a zaplanowany urlop dopiero za miesiąc...
   Tak, czy owak muszę zwolnić... wyścig szczurów najwyraźniej mi nie służy...

  

http://gfx.filmweb.pl/po/90/78/9078/6909662.2.jpg