Mój nick moją twierdzą, czyli nick nie zawsze musi oznaczać "nikt".

   No proszę - udało się Wam odrobinę mnie rozczulić. Przecież na razie nie ma tutaj nic nowego, same starocie. Ale obserwuję statystykę i widzę, że ilość wejść na tego bloga systematycznie wzrasta. A więc jednak ktoś tutaj zagląda. To budujące, bo wcześniej obawiałem się, że nawet pies z kulawą  nogą już tutaj nie zajrzy ;)
   Miło jest wiedzieć, że jeszcze kogoś interesują moje wypociny, pomimo dobrowolnego przejścia w te, jakby nie było - bardziej"niszowe" obszary Blogspotu.
   Okazuje się, że na Blogspocie jest inaczej niż na blogach Onetu i mogę publikować moje stare posty z ich oryginalną datą - ten blog daje mi taką możliwość. A to też oznacza, że mogę publikować nowe posty wcale nie oglądając się na te stare, bo mogę je tutaj zamieścić kiedy tylko chcę. No i fajnie - witajcie więc ponownie :)

  Na tzw. dobry początek wtrącę słówko nt. pisania tutaj komentarzy. Otóż wystarczy wpisać tekst w to jasne pole umieszczone pod postem i kliknąć "zamieść komentarz", aby ten komentarz został opublikowany. Jednak wcześniej potrzeba trochę więcej zachodu, aby się podpisać - w tym celu należy wybrać jedną z kilku opcji. Najłatwiej mają te osoby, które mają założone swoje konto na Blogspocie lub Googlach, bo po zalogowaniu się do systemu, nick wyświetlany jest automatycznie. Dla innych osób najbardziej polecam dwie ostatnie opcje tj.  "Nazwa/adres URL" - tam w polu "nazwa" wystarczy wpisać swój nick, zaś pole "adres URL" można pozostawić niewypełnione, po czym już można taki komentarz publikować. W przypadku skorzystania z opcji "Anonimowy" sprawa jest jeszcze prostsza, bo wtedy można publikować swój komentarz od razu po jego napisaniu - proponuję jednak pod wpisanym tekstem wpisać swojego nicka, bo inaczej taki komentarz pójdzie anonimowo, a więc nie będę wiedział kto go napisał. W przypadku, gdy ktoś skorzysta z opcji "Anonimowy" i zapomni wpisać pod tekstem swojego nicka, wtedy oczywiście może od razu opublikować kolejny komentarz, gdzie tego swojego nicka wpisze. No chyba, że woli pozostać anonimowy...

   W ten sposób gładko przeszedłem do meritum dzisiejszego posta, bo zamierzam dziś pisać właśnie o nickach i anonimowości - czyli odniosę się do problemu naszej wirtualnej tożsamości.
   Jakiś czas temu na jednym z blogów przeczytałem następujące słowa osoby podpisującej się nickiem "Kanibal".

"Każdy ma prawo do anonimowości. Pamiętaj o tym. To podstawowe prawo świata wirtualnego".

Gdy jeden z blogerów zapytał o te słowa, Kanibal dodał:

"Jeżeli nie ma takiego prawa to podaj swoje nazwisko imię adres zamieszkańia a każdy komentarz jaki dasz podpisuj pełnymi danymi. He jak masz zadawać idiotyczne pytania to wpierw zastanów się 10 zanim to zrobisz. Dając komentarz jako Bogus a będąc Andrzejem masz prawo do tego, żeby tak zostało, żeby nikt nie podawał do informacji publicznej że Bogus to Andrzej. To jest prawo anonimowośći. A bloger nawet nie powinien sprawdzać numeru IP bo to zwyczajne wscibstwo.  Jedynie złamanie prawa obliguje go do takiego zachowania.Kumasz czy jesteś tak ciemny że nie? Ujawnianie takich inforamcji, ujawnianie nr IP to zwyczajne świństwo, to tak jakbyś szedł do urzędu a baba z okienka na całą sale rozgłaszałaby Twój PSL. Pisze to jak bloger. Komentarze chamskie usuwam, nigdy nie sprawdzam IP, kaźdy komentujący ma prawo do anonimowości w śieci i posługiwania się wieloma nickami. Tyle"

   Myślę, że ta wypowiedź Kanibala stanowi znakomity wstęp do dalszych rozważań nt. nicków, anonimowości w Sieci i szpiegowania innych w świecie wirtualnym. Zresztą te trzy sprawy są ze sobą dość ściśle powiązane.
   Zacznę od nicków. Kiedyś ktoś napisał mi w mailu, że szczerze nienawidzi tego całego nickowania, sztucznych nazw, ukrywania się za wirtualnymi nickami. Podobno nicki zaciemniają wirtualny obraz, same w sobie stwarzają wrażenie nierealności i pogłębiają dystans dzielący świat wirtualny od realnego. Są takie osoby w Sieci, które w ogóle rezygnują z pisania nicków i otwarcie podają publicznie w necie swoje prawdziwe personalia.
Z drugiej strony - jest całkiem sporo grono osób, które wyznają podobne poglądy jak Kanibal i szeroką ręką korzystają z wirtualnej anonimowości. Te osoby lubią zmieniać swoje nicki niczym rękawiczki. Z kolei inne osoby wiedząc o tym, starają się śledzić osoby tego pokroju, instalując na swoich blogach programy, które każdorazowo pokazują adresy IP osób odwiedzających ich blogi. Patrząc na to z boku, przypomina mi to trochę zabawę "w kotka i myszkę". Ja sam nie mam jakichś ciągot, aby na swoim blogu instalować programy szpiegowskie, nie jest mi to na razie do niczego potrzebne, natomiast rozumiem tych nieszczęśników, którzy instalują te programy, bo mają nieustające "najazdy" wirtualnych trollów różnej maści lub ludzi podszywających się pod cudze nicki, wtedy takie oprogramowanie wydaje się dość skuteczną bronią w walce z osobami tego pokroju.

   W tym sporze pomiędzy zdeklarowanymi zwolennikami blogowej anonimowości a osobami, które dążą do ujawnienia realnych personaliów, jestem mniej więcej pośrodku. Rozumiem motywy każdej ze stron, ale sam nie popieram ani podpisywania się z imienia i nazwiska, ani też nadmiernej swobody, poprzez stałe podpisywanie się rozmaitymi nickami. Uważam, że nicki są immanentną częścią wirtualnego świata, czymś co jest trwale z tym światem związane. Każda dziedzina zycia ma jakiś taki specyficzny atrybut, np. w wojsku będą to stopnie wojskowe, zaś w naukowej systematyce przyrodniczej - nazewnictwo łacińskie. W wirtualnym świecie takim naturalnym atrybutem są nicki. Tutaj nicki są naszym wirtualnym podpisem, takim swoistym łącznikiem pomiędzy osobą ze świata realnego, a wirtualnego.
   Ja sam traktuję swego nicka jak bastion, twierdzę za którą się ukrywam. Jednocześnie staram się tego nicka bronić, dbam o jego markę i wizerunek - czyli takie wirtualne PR. Nie podchodzę do tego w ten sposób, że "to tylko nick". Dla mnie nick jest czymś więcej niż tylko wybranym ciągiem znaków - za nickiem kryje się konkretny człowiek. Taki z krwi i kości. W tej sytuacji raczej daleko mi do ww. poglądów. Dla mnie nick w podpisie nie oznacza "nikt", a tak można by na dobrą sprawę interpretować poglądy Kanibala. Owszem, mamy prawo do anonimowości i możemy z tego prawa korzystać. Ale jak w każdym prawie są też pewne ograniczenia. Nie wolno nam np. z premedytacją podszywać się pod cudzego nicka - to jest po prostu świństwo, jakie świadomie robimy tej osobie za którą się podszywamy. Nie wolno nam też świadomie wprowadzać w błąd drugiej osoby obierając wobec niej dwa różne nicki, o czym ta osoba nie wie. Nie powinniśmy też co chwilę zmieniać naszych nicków, bo to prowadzi do niepotrzebnego zamieszania - łatwo sobie np. wyobrazić sytuację, gdy w wirtualnej polemice bierze udział tysiące różnych nicków, podczas gdy w rzeczywistości kryje się za tym tylko kilka osób. A więc z tym naszym prawem do anonimowości jest podobnie jak z naszym prawem do wolności - mamy takie prawo, ale to nie znaczy, że wszystko jest dozwolone, są też pewne ograniczenia.

   Sporo osób pyta mnie w mailach o moje realne imię. Za każdym razem podaję je, ale też za każdym razem zastanawiam się - a po co komu moje imię? Skąd bierze się ta ciekawość? Czy to ma znaczenie, czy mam na imię np. Józek, czy Franek? Czy nie wystarczy mój nick?
   Ostatnio w jednym z mailów miałem okazję przeczytać, skąd się to bierze - dowiedziałem się mianowicie, że jest to pewna namiastka realności, gdyż maile są realne. Zasadniczo nie zgadzam się z tą tezą - dla mnie maile są tak samo wirtualne jak i wszystko inne, co można znaleźć w wirtualnym świecie. Nie widzę wielkiej różnicy pomiędzy komentarzem pisanym na blogu, podpisanym nickiem, a mailem podpisanym z imienia i nazwiska. Dla mnie jedno i drugie jest komentarzem tej samej osoby, oczywiście z tym zastrzeżeniem, że komentarz pisany na blogu wymaga czasem potwierdzenia, aby było wiadomo na 100 %, że ktoś się pod daną osobę nie podszywa.
   Konsekwencją moich poglądów jest to, że jeszcze chyba nigdy nikogo w wirtualu się nie pytałem, jak ma na imię. Nie interesuje mnie to, bo mi w zupełności wystarczają nicki. Niedawno ktoś mnie wprost zapytał, czy jestem ciekaw, jak ma imię. Przyznam, że to pytanie wywołało we mnie pewną konsternację - przecież głupio jest w takiej sytuacji napisać, że nie. Mam nadzieję, że ta osoba czytając tego posta zrozumie mój punkt widzenia na tę sprawę i nie poczuje sie urażona, gdy pisałem nt. moich ambiwalentnych odczuć w tym temacie.
   Reasumując - dopóki jesteśmy w świecie wirtualnym, w zupełności wystarczają mi nicki, bo uważam je za przyporządkowane do tego świata. Natomiast jeśli z kimś z Was będzie mi dane spotkać się kiedyś w realu - wtedy bądźcie pewni, że nicki natychmiast "pójdą w odstawkę" i będę zwracał się do Was po imieniu. Wydaje mi się rzeczą jak najbardziej naturalną, że "w takich okolicznościach przyrody" Wy także będziecie się do mnie zwracać do mnie imieniu - czyli "Adam". Ale póki co - jesteśmy w wirtualu i dla mnie w zupełności wystarczą nicki. Uważam po prostu, że wirtual ma swoje prawa.