K.K. in memoriam.

Mówię z sobą, z drugimi plączę się w rozmowie;

Serce bije gwałtownie, oddechem nie władnę;

Iskry czuję w źrenicach, a na twarzy bladnę;

Niejeden z obcych głośno pyta o me zdrowie,

 Albo o mym rozumie coś na ucho powie.

Tak cały dzień przemęczę. Gdy na łoże padnę

W nadziei, że snem chwilę cierpieniom ukradnę,

Serce ogniste mary zapala w mej głowie.

 Zrywam się, biegę, składam na pamięć wyrazy,

Którymi mam złorzeczyć okrucieństwu twemu,

Składane, zapomniane po milion razy...

 Ale gdy ciebie ujrzę, nie pojmuję czemu

Znowu jestem spokojny, zimniejszy nad głazy,

Aby goreć na nowo — milczeć po dawnemu...

"Mówię z sobą"
Adam Mickiewicz

*****************************

Zmęczony burz szaleństwem, jak statek pijany
Już niczego nie pragnę, jeno wielkiej ciszy 

I kogoś, kto zrozumie mój żal nienazwany, 

Kogoś, kto mą bezsłowną tęsknotę usłyszy; 

Kogoś, kto jasną duszą życie mi przepoi, 

Iżbym w spokoju bożym wypoczął po męce, 

Kogoś, kto rozszalałe serce uspokoi, 

Kładąc na moje oczy miłosierne ręce. 

Idę po szczęście swoje. Po ciszę. Do kogo? 

Którędy? Ach, jak ślepiec! Zwyczajnie - przed siebie. 

I wiem, że zawsze trafię, którą pójdę drogą, 

Bo wszystkie moje drogi prowadzą do Ciebie. 

"Zmęczony burz szaleństwem"

Julian Tuwim

Krzysztof Kolberger

1950 - 2011