Da capo al fine.

unosząc się na falach bezkresnych oceanów

starałem się wieść spokojne i szczęśliwe życie

aż usłyszałem twój śpiew i od tej pory wszystko się zmieniło

to właśnie wtedy odnalazłem moją miłość w głębi twoich oczu *

Wypalenie.

To chyba najbardziej odpowiednie słowo w odniesieniu do coraz bardziej widocznego syndromu, który można dostrzec na wielu blogach. Objawia się coraz rzadszym blogowaniem, co często prowadzi do zaniechania pisania w ogóle. Katalizatorem tego zjawiska może być brak czasu, depresja, trudności życiowe, a także inne niekorzystne stany, jakie od czasu do czasu nas dopadają.

Syndrom blogowego wypalenia może mieć różne przyczyny i różnie się objawiać.

Niektórzy /w tym ja także/ robią sobie w tym czasie dłuższe przerwy w blogowaniu, aby po pewnym czasie wrócić na łono macierzystego bloga. Inni definitywnie porzucają swoje dotychczasowe blogi. Jeszcze inni je kasują, a po pewnym czasie tworzą nowe blogi, o ile znów czują potrzebę blogowania.

Syndrom blogowego wypalenia przebiega więc w róży sposób, w zależności od ludzi, których to dotyczy.

Dlaczego o tym piszę?

Bo coraz bardziej intensywnie dostrzegam wokół siebie ten syndrom blogowego wypalenia i widzę, że zatacza on coraz szersze kręgi. To jest coś w rodzaju postępującej zarazy. Coraz więcej moich blogowych znajomych po prostu znika. I jest to dla mnie na swój sposób frustrujące. Na pewno nie pomaga mi to w dalszym blogowaniu.  Zdaję sobie sprawę, że powoli zostaję zainfekowany tym syndromem, ale jeszcze się nie poddaję.

a ty śpiewałaś mi tak

"przypłyń do mnie, przypłyń do mnie

pozwól mi, abym wzięła cię w moje ramiona

jestem tutaj, jestem tutaj

czekając aż cię obejmę"

Zwrotu "da capo al fine" nauczyłem się grając na pianinie. Oznacza on muzyczne powtórzenie utworu lub jego części od początku. Niewiele już pamiętam z tamtych lekcji, ale akurat ten zwrot sobie zapamiętałem. 

Teraz przyszło mi do głowy, że powrót do czynnego blogowania, to także w pewnym stopniu takie "da capo al fine". Powrót do tego, co już było.

Tylko ile razy można wracać do tego samego?

Wtedy uwierzyłem, że marzysz o mnie

czy byłaś tutaj także wtedy, gdy samotnie żeglowałem?

wtedy, gdy samotnie żeglowałem przez życie?

teraz moja rozbita łódź dryfuje gdzieś po dnie oceanu

a ja stałem się kolejnym zagubionym nieszczęśliwym kochankiem

który rozbił się na twoich skałach

Bloguję nie po to, aby pisać byle co i byle jak.

Nie widzę sensu w blogowaniu typu "bla, bla, bla, pozdrawiam".

Dla mnie blogi są czymś więcej niż tylko rodzajem wirtualnego pamiętnika.

To platforma dzięki której mogę wymienić poglądy z ciekawymi ludźmi.

Dzięki której możemy przekazywać sobie wzajemnie nasze emocje i uczucia.

Dzięki której, czytając to, co piszą inni, możemy lepiej poznać siebie samych.

W blogosferze najbardziej mi zależy na kontaktach z ludźmi, którzy postrzegają ten temat podobnie jak ja. Możemy mieć diametralnie różne zdania, ale temat blogowania postrzegamy podobnie. To stanowi trwały fundament naszych wirtualnych kontaktów.

teraz twój śpiew jest inny

"nie dotykaj mnie, nie dotykaj mnie

przybądź jutro"

a moje serce wypełnia smutek i żal

Z niepokojem obserwuję jak w nasz blogowy światek w coraz większym stopniu wkracza komercyjna papka zwykłego ględzenia, codziennej szarzyzny i przeraźliwie nudnej wirtualnej bylejakości. Inaczej mówiąc, ludzie plotą na blogach byle co i byle jak, nie zadając sobie żadnego trudu napisania czegoś z sensem, co by miało jakieś głębsze przesłanie. Odpowiedzi na tego rodzaju posty utrzymane są w podobnym tonie. 

I tak to się kręci, ale takie coś mnie zupełnie nie kręci.

nie wiem co mam dalej począć

czuję, że cokolwiek bym nie wybrał, i tak będę przegrany

więc albo zostanę na tych skałach po wsze czasy jako kolejny zawiedziony kochanek

albo rzucę się w morze, aby w ramionach śmierci odnaleźć moją ukochaną

Co dalej?

Mam w głowie kilka postów, które będę chciał opublikować.

A co potem?

Nie wiem. Jeśli syndrom blogowego wypalenia zawładnie mną całkowicie, to chyba dam sobie z tym spokój.

W końcu na blogach świat się nie kończy, prawda? ;)

posłuchaj mojego śpiewu

"przypłyń do mnie, przypłyń do mnie

pozwól mi, abym wziął cię w moje ramiona

jestem tutaj, jestem tutaj

czekając aż cię obejmę"

* This Mortal Coil "Song to the Siren" - tłumaczenie smurffowe