Milczenie.

Zamilknę teraz na jakiś czas.
A ponieważ czas jest pojęciem względnym - nie wiem na jak długo.

Wówczas zawrzałem gniewem i przekląłem klątwą milczenia i rzekę, i nenufary, i wicher.

I puszczę, i niebo, i grom. 

I westchnienia nenufarów.

I zostały przeklęte. 

I zamilkły.

I Księżyc przestał wydeptywać swoją ścieżkę na niebie.

I grom skonał w milczeniu. 

I błyskawica przestała migotać.

I chmury nieruchomo zawisły.

I wody spłynęły do dawnego poziomu, i zastygły.

I drzewa przestały się kołysać.

I nenufary przestały wzdychać.

I nie słyszało się już wychodzącego z pomiędzy nich szmeru.

Ani też najlżejszego dźwięku pośród owej bezkresnej pustyni.

I spojrzałem na litery na skale, a były już zmienione.

I litery te głosiły: MILCZENIE.

Edgar Allan Poe "Milczenie" - fragment.

Tłumaczenie: Juliusz Gomulicki.