Quo vadis wyczynowy sporcie?

http://www.washingtonpost.com/blogs/compost/files/2013/01/Armstrong_Oprah-05151-308_image.jpg

Niedawna "spowiedź" Lance'a Armstronga w programie Oprah Winfrey wywołała u mnie stan przygnębienia i rozczarowania. Wbrew nasilającym się pogłoskom, że ten słynny kolarski czempion stosuje doping, przez cały czas jakoś trudno mi było w to uwierzyć. Ufałem mu, ciągle wierzyłem w jego zapewnienia, że jest czysty i swoje liczne tytuły zdobył uczciwie.

Dziś wiem, że byłem po prostu naiwny, chciałem wierzyć, że są jeszcze na tym świecie wielcy sportowcy, którzy nie stosują takich metod, a do wszystkich osiągnięć dochodzą wyłącznie talentem i ciężką codzienną pracą. 

Przyznaję, że nadal chciałbym w to wierzyć, chociaż Armstrong ostatnio zasiał we mnie silne ziarno niepewności, czy w ogóle jeszcze są tacy sportowcy. Pewnie jeszcze są, ale ilu z nich jest faktycznie "czystych"? Jaki procent spośród ogółu sportowców?

Nie wiem na co liczył Lance Armstrong przyznając się po latach zaprzeczania, że regularnie stosował doping. Na to, że opinia publiczna mu wybaczy, skoro szczerze wyznał swoje winy?

Nie liczyłbym na to. Za późno panie Armstrong, za długo pan zaprzeczał i szedł "w zaparte", aby teraz można to było panu wybaczyć... nie po tych wszystkich atakach na świadków zeznających, że pan brał, nie po tych wszystkich zeznaniach pod przysięgą, żeś pan niczego nie brał... tym bardziej, gdy teraz okazało się, że brałeś pan wszystko... 

Tym bardziej panie Armstrong, że dla milionów ludzi na całym świecie przez kilka ładnych lat byłeś pan bohaterem, a teraz okazało się, że jesteś pan zwykłym oszustem... dlatego nie żal mi pana, panie Armstrong i mam nadzieję, że wszyscy ci sponsorzy i wszystkie te instytucje wobec których pan po prostu podle łgał, teraz wezmą pana "za tyłek" i trafi pan za to za kratki "goły i bosy" - bo cała nieuczciwie zdobyta fortuna także zostanie panu odebrana...

Po aferze z Armstrongiem zacząłem się zastanawiać, dokąd w ogóle zmierza sport wyczynowy? Zauważmy, że stale bite są nowe rekordy, jakby ludzie rodzili się coraz szybsi i coraz bardziej sprawni... a przecież jest gdzieś kres fizycznych możliwości człowieka, bariera nie do pokonania, za którą może być już tylko doping... i jak się teraz okazało, Lance Armstrong już dawno przekroczył tę granicę... teraz jakoś trudno mi uwierzyć, że tylko on jeden, a cała reszta czempionów jest "czysta". A może po prostu doping nie został u nich wykryty i podobnie jak w sądzie istnieje "domniemanie niewinności"? 

Wykryte niegdyś przypadki korzystania z dopingu przez byłe gwiazdy światowego sportu, jak Ben Johnson, Marion Jones, czy Jan Ullrich, zdają się to potwierdzać.

A więc, co dalej wyczynowy sporcie?

Może, jak chcą niektórzy, podobnie jak w przypadku amatorów i zawodowców, trzeba  podzielić sportowców na dwie kategorie - tych, którzy jawnie stosują doping i tych, którzy głoszą, że tego nie robią?

Wtedy przynajmniej w tej pierwszej kategorii sprawa by była jasna - brak kontroli dopingowych sprawiłby szybkie pojawienie się "wolnej amerykanki", gdzie sportowcy mogą robić co chcą, byle tylko zwyciężyć i poprawiać rekordy. Wtedy przynajmniej wszyscy startujący mieliby równe szanse... tylko czy takie "brudne" zawody chciałby jeszcze ktoś oglądać? I czy możemy mieć pewność, że w tej drugiej kategorii /sportowców nie stosujących dopingu/ faktycznie wszyscy byliby "czyści"? 

Zauważmy też, że w tym momencie znowu wracamy do punktu wyjścia...

Oglądając kadry z filmu "Rydwany Ognia" mam nadzieję, że przynajmniej wtedy ówcześni sportowcy, wielcy olimpijczycy tamtych czasów prowadzili uczciwą walkę opartą na rywalizacji fair play, a wygrywali ci, którzy rzeczywiście byli najlepsi, najszybsi i najsilniejsi...

Niestety, gdy widzę Armstronga "spowiadającego się" Oprah Winfrey, w mojej głowie automatycznie rodzi się pytanie:

- a może tak już jest od dawien dawna, że wyczynowy sport dopingiem stoi, a wygrywał zawsze ten, kto potrafił najbardziej umiejętnie i najbardziej skutecznie stosować doping, ale nigdy nie dał się przy tym złapać?