Odpowiadam.

Ostatnio rzadko udzielam się na blogach, zresztą także na swoim bywam coraz rzadszym gościem. Mniej zaglądam i mniej komentuję, ale jednak zerkam na inne blogi od czasu do czasu. 

Dlatego wśród znajomej grupki blogerów raczej nie ujdzie mojej uwadze post, w którym ktoś nawiązuje wprost do mojej osoby. 

Jest to nawet miłe uczucie, gdy się coś przeczyta na swój temat, o ile oczywiście nie zostanie się przy tej okazji gruntownie zmieszany z błotem ;)

Dlatego postanowiłem dziś odpowiedzieć na posty dwóch Panów, którzy tej wiosny byli łaskawi nawiązać do mojej skromnej osoby tudzież odpowiedzić na niedawny komentarz jednej Pani.

A więc po kolei.

Sprawa nr 1. 

Jakiś czas temu Dr Brunet raczył był zastosować się do mojej wyrażonej mailowo prośby i napisał post nt. sensu życia /chodzi o post pt. "Sens życia wg Bruneta"/.

Przy okazji serdecznie dziękuję Brunetowi za to, że zastosował się do tej prośby, a ponieważ do tej pory tego posta nie skomentowałem, uczynię to teraz.

Otóż Szanowny Brunecie, nie da się ukryć, że masz niewątpliwy talent. 

Przede wszystkim do tego, aby nawet najbardziej podniosły temat gruntownie strywializować i uczynić z niego taki "brunetowy miszmasz" na poziomie oscylującym pomiędzy niebem, piekłem, a rynsztokiem; co stwierdzam z niejakim rozbawieniem, bo w gruncie rzeczy niczego innego się nie spodziewałem.

Nie jest to bynajmniej z mojej strony jakaś straszna krytyka brunetowych wypocin , raczej dostrzeżenie pewnego charakterystycznego stylu brunetowego pisania, który roboczo nazwę "brunetowszczyzną" /nie mylić z "Michnikowszczyzną"/.

http://i.wp.pl/a/f/jpeg/24313/kon580.jpeg

To tyle odnośnie brunetowego posta "na życzenie". 

Zaś wszystkich fanów brunetowego pisania tudzież ewentualnych brunetowych adwokatów proszę o wyrozumiałość i wybaczenie mi tego, że śmiałem sobie trochę poironizować z ich GURU. 

Mam nadzieję, że ten post nie będzie powodem do śmiertelnej "obrazy Majestatu", co miało miejsce jakiś czas temu, gdy śmiałem napisać kilka szczerych słów nt. pisaniny pewnej blogerki. Skutkowało to błyskawicznym kontratakiem, w którym z miejsca zostałem mianowany źródłem wszelkiego zła...

http://fotogalerie.pl/fotki/upload/26/31/86/2631861146318566719.jpg

Sprawa nr 2.

Również jakiś czas temu do jednego z moich postów nawiązał Dibelius na swoim blogu.

Przy okazji dziękuję Ci Dibeliusie za miłe słowa pod moim adresem, chociaż nie jestem pewien, czy nie zostały one napisane na wyrost. Bo musisz wiedzieć, że nie zawsze byłem takim blogowym świętoszkiem i parę grzeszków na moim koncie pewnie by się znalazło; tym niemniej miło mi było to przeczytać :)

Nie wiem co dokładnie chciałeś osiągnąć tym swoim postem, ale czytając dyskusję zawartą pod nim, powiem krótko: w tej dyskusji potwierdziło się wszystko to, co wcześniej napisałem w zalinkowanym przez Ciebie poście; co stwierdzam z niejaką przykrością, bo chciałbym, aby ta sytuacja uległa poprawie, na co jednak w najbliższym czasie raczej się nie zanosi.

Sprawa nr 3.

Korzystając z okazji chciałbym też odpowiedzieć na pytanie Kiry, która w komentarzu zamieszczonym pod jednym z moich ostatnich postów przytomnie zapytała: 

- A czy wszystko trzeba jakoś "tłumaczyć"?

W odpowiedzi napisałem:

- Dobre pytanie, warte oddzielnego posta :)

Bo faktycznie, mógłbym w odpowiedzi napisać bodaj najdłuższy post w mojej blogowej karierze i pewnie omawianego tematu wcale bym nie wyczerpał; ale tym razem postaram się krótko, bo już lekko późno się zrobiło ;)

Wydaje mi się, że w ludzkiej mentalności leży próba odpowiedzi na wszelkie pytania nurtujące człowieka; zaczyna się to już od wczesnego dzieciństwa /tzw. serie niekończących się pytań/, a kończy w chwili zejścia z tego łez padołu. Ludzie próbują sobie odpowiedzieć zarówno na pytania dotyczące ich najbliższego otoczenia /stąd rozwój takich nauk jak fizyka, chemia i biologia/, jak też dalszych terytoriów /dzięki czemu notujemy stały postęp w rozwoju geografii i astronomii/. 

Ludzie próbują odpowiedzieć sobie także na pytania bardziej złożone, jak pytanie co ich stworzyło, czy też właśnie pytanie o sens życia, które jak już wiecie podsunąłem niedawno Brunetowi. 

Moim zdaniem dobrze, że próbujemy sobie wszystko tłumaczyć, w przeciwnym razie obawiam się, że nadal siedzielibyśmy na drzewach /jak wszyscy pozostali przedstawiciele rzędu naczelnych/.

Co oczywiście nie oznacza, że musimy sobie absolutnie wszystko od razu tłumaczyć; niektóre rzeczy można sobie spokojnie odpuścić - świat się od tego nie zawali :)