70 rocznica zbrodni wołyńskiej.

W tym roku mija 70 lat od zbrodni wołyńskiej - czyli wielu mordów dokonanych na ludności polskiej przez ukraińskich nacjonalistów na terenie południowo - wschodnich rubieży byłej II Rzeczypospolitej, przede wszystkim na Wołyniu. Wołyńska zbrodnia miała charakter masowy i dziś kwalifikowana jest jako pewien rodzaj czystki etnicznej. W 1943 roku ukraińscy nacjonaliści mordowali na Wołyniu z premedytacją wszystkich Polaków, nie robiąc przy tym żadnych wyjątków dla kobiet, dzieci i starców. W dodatku ten zaplanowany bestialski mord polskiej ludności często miał charakter zadawania żywym jeszcze ofiarom niebywale okrutnych tortur. Ukraińscy nacjonaliści wręcz prześcigali się stosowaniu coraz bardziej wyrafinowanych bestialstw, starając się w maksymalny sposób dręczyć swoje ofiary jeszcze zanim wyzionęły ducha. 

Pod tym linkiem opisano większość tortur, jakie były zadawane dręczonym Polakom. Często nacjonalistom pomagała miejscowa ludność ukraińska, która razem ze swoimi polskimi ofiarami /którzy byli wcześniej ich sąsiadami/ zamieszkiwała tamte tereny. Ukraińska antypolska fobia  osiągnęła wówczas niewyobrażalne wręcz rozmiary - do tego stopnia, że w mieszanych rodzinach polsko - ukraińskich, synowie uznający się za Ukraińców niejednokrotnie  występowali przeciwko swoim matkom - Polkom, podobnie jak ukraińscy mężowie przeciwko własnym żonom. Antypolska histeria największy plon zebrała latem 1943 r. Ocenia się, że tylko w tym czasie z zimną krwią zamordowano w okrutny sposób blisko 50 tys. Polaków.

Bestialsko zamordowani Polacy do dziś stanowią przemilczaną kartę naszej historii. 

Po wojnie komunistyczne władze starały się nie nagłaśniać tego tematu z uwagi na fakt, że teren Ukrainy został przyłączony do byłego ZSRR, a polscy komuniści za wszelką cenę starali się nie zadrażniać relacji ze swoim "Wielkim Bratem", który przecież był de facto ich protegowanym.

Z kolei po odzyskaniu suwerenności w 1989 roku polskim władzom bardzo zależało i nadal zależy na dobrosąsiedzkich stosunkach z Ukrainą, przede wszystkim z uwagi na chęć przyłączenia tego kraju do struktur Unii Europejskiej i NATO. Ukraina stałaby się wówczas najdalej na wschód wysuniętym krajem Unii i Paktu Północnoatlantyckiego, co byłoby z korzyścią dla Polski. Jednak w ten sposób polskie ofiary ukraińskich czystek etnicznych sprzed 70 lat zostały niejako złożone w ofierze ukraińskich aspiracji do struktur UE i NATO. 

Niemniej od kilku lat nt. ukraińskiej zbrodni na Wołyniu mówi się coraz głośniej i z pewnością ten mord w środowisku polskich patriotów nie pójdzie w zapomnienie.

Myślę, że powinniśmy zachować w pamięci polskie ofiary zakatowane w okrutny sposób przez ukraińskich oprawców, to absolutne minimum jakie z naszej strony tym ludziom się należy.

CZEŚĆ ICH PAMIĘCI...