Ostatnie kuszenie abp Michalika i co z niego wynika...

Ostatnio mnożą się niczym grzyby po deszczu skandale pedofilskie z udziałem polskich duchownych należących do KK. 

Skandal, który niedawno wybuchł na Dominikanie okazał się jedynie głośnym /bo międzynarodowym/ przerywnikiem w całej serii skandali pedofilskich z udziałem duchownych, które  co i rusz wybuchają na naszym krajowym podwórku. Ostatnim skandalem z tej serii było mocno spóźnione odwołanie przez Kurię Warszawsko - Praską proboszcza z Tarchomina, który - zdaniem sądu I instancji - dopuścił się przestępstwa pedofilii.

Nic dziwnego, że problem pedofilii w KK stał się ostatnio wiodącym tematem niemal we wszystkich krajowych mediach.

Oliwy do ognia dolał w tym tygodniu przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski, arcybiskup Michalik, który w odniesieniu do problemu borykania się KK z pedofilią, powiedział:

- Wielu tych molestowań udałoby się uniknąć, gdyby te relacje między rodzicami były zdrowe. Słyszymy nieraz, że to często wyzwala się ta niewłaściwa postawa czy nadużycie, kiedy dziecko szuka miłości. Ono lgnie, ono szuka. I zagubi się samo i jeszcze tego drugiego człowieka wciąga.

Wypowiedź ta wywołała prawdziwą burzę w mediach, które słusznie uznały ją za skandaliczną.

Sam  abp Michalik szybko zrozumiał swój błąd i przeprosił za swoją wypowiedź nazywając ją "nieporozumieniem". Z kolei rzecznik KEP ks. Józef Kloch określił tę wypowiedź jako "lapsus językowy". 

Natomiast dr Brunet, który także odniósł się do tej wypowiedzi na swoim blogu określił abp Michalika mało zaszczytnym mianem "arcydurnia".

Obawiam się, że problem z wypowiedzią abp Michalika leży nieco głębiej niż to się większości wydaje. Osobiście nie nazwałbym tego ani "nieporozumieniem", ani "lapsusem językowym", ani też - idąc w ślad za rozumowaniem dr Bruneta - arcygłupotą. 

Gdyby tak było, nie byłoby sprawy, a ja nie napisałbym tego posta.

Otóż moim zdaniem abp Michalik w swojej wypowiedzi dopuścił się tego, co w psychologii nazywa się projekcją - (od łac. proiectio – wyciągnięcie, wyrzucenie z siebie) – w wąskim rozumieniu jest to jeden z mechanizmów obronnych, polegający na tym, że własne niemożliwe do zaakaceptowania myśli i impulsy przypisujemy światu zewnętrznemu.

Termin ten znany jest także w psychoanalizie, gdzie oznacza jeden z mechanizmów obronnych Ego, polegający na przypisywaniu innym ludziom własnych negatywnych uczuć, cech lub motywów postępowania, które zostały wyparte do podświadomości, ponieważ budziły lęk bądź też z innych względów nie mogły być przez jednostkę zaakceptowane; wg założeń psychoanalizy treści wyparte ze świadomości funkcjonują dalej w podświadomych warstwach osobowości; w przypadku projekcji ujawniają się one w postaci nadmiernego uwrażliwienia na dostrzeganie nie akceptowanych u siebie cech w zachowaniu innych osób, prowadząc do nieadekwatnej interpretacji tych zachowań.

Trudne?

No to może uproszczę - skoro dzieci nie są dla mnie obiektem seksualnym, zatem na żadnym etapie mojego rozumowania /niekoniecznie wyrażonego werbalnie/ nie będę ich postrzegał jako wiodących mnie na pokuszenie. Nawet jeśli takie dzieci będą do mnie lgnąć i szukać miłości, to nie będę ich w ten sposób postrzegał, bo nie jest to zgodne z moimi preferencjami seksualnymi /w odróżnieniu od roznegliżowanych pań o ponętnych kształtach np. :P/. A zatem podobne rozumowanie, jak w przypadku abp Michalika, akurat mnie nie grozi, bo podobny ciąg myślowy w moim przypadku po prostu nie będzie miał miejsca.

W świetle tego co napisałem, tłumaczenia tej wypowiedzi "nieporozumieniem", "lapsusem językowym", czy też głupotą, to dla mnie po prostu zwykła lipa.

Chodzi o coś innego, z czego abp Michalik szybko zdał sobie sprawę, stąd jego niezwłoczne przeprosiny. Ale zupa już się wylała i trudno jest cofnąć coś, co się na gorąco powiedziało dlatego, bo jest to zgodne z własnym widzimisię.

Jak w tej sytuacji widzę dalszą "walkę" KK z pedofilią? 

Pisząc "walkę" celowo użyłem cudzysłowu, bo wg mnie KK jak na razie zamiast rzeczywistej walki wykonuje jedynie tzw. "ruchy pozorowane", które z prawdziwą walką z pedofilią mają niewiele wspólnego. W praktyce nadal wygląda to tak, że duchowni, którzy dopuszczają się czynów pedofilskich otaczani są przez zwierzchników KK dyskretną ochroną, a ich nieszczęsne ofiary zostają pozostawione same sobie.

Ta polityka musi wreszcie ulec zmianie, inaczej KK w szybkim tempie stanie się w oczach opinii publicznej paraprzytułkiem dla pedofilów w sutannach i chroniących ich kościelnych dostojników, mających na ustach nieustanny slogan "walki z pedofilią".

Tymczasem, po pierwsze, jak kiedyś napisałem jeszcze na Forum Smurffa, Watykan powinien upaść przed wiernymi na kolana i pokajać się za te wszystkie lata, kiedy wokół pedofilskich wybryków duchownych panowała zmowa milczenia. 

Po drugie, wszyscy duchowni winni przestępstwa pedofilii muszą zostać przez KK napiętnowani i bardzo szybko wykluczeni poza nawias KK. 

Po trzecie, wszystkie ofiary pedofilskich wybryków dokonanych przez duchownych muszą zostać objęte przez KK opieką i ochroną, z zadośćuczynieniem doznanych krzywd. 

I wreszcie po czwarte, wszyscy kandydaci na duchownych powinni przejść stosowne testy, które jeśli będą wskazywać ewentualne skłonności pedofilskie, to wówczas taki wynik  powinien automatycznie eliminować danego adepta z dalszej posługi duszpasterskiej.

Tylko takie szczere działania pozwolą oczyścić KK z podejrzenia cichego sprzyjania pedofilii.

Czy obecnie dostrzegam takie działania wśród hierarchów KK?

Nie. 

Absolutnie nie.

Dlatego najbliższą przyszłość KK widzę raczej w ciemnych barwach.

Jest takie powiedzenie "jak nawarzyłeś piwa, to teraz je wypij".

Najwidoczniej zwierzchnicy KK jak na razie nie mają  zamiaru wypić piwa, które sami nawarzyli.

Sęk w tym, że dopóki go nie wypiją, będzie im się to piwo odbijać coraz bardziej męczącą ich czkawką...