Blogowe pożegnania.

http://makowa.blox.pl/html

Dzisiaj uprzątnąłem bloga i wykasowałem niektóre linki wiodące do innych blogów.

W ten sposób zniknęły linki do bloga Kiry, Makowej, Luśki i Maugopis. 

Już wcześniej usunąłem linka wiodącego do wykasowanego bloga An-Ki.

W czasach gdy dopiero zaczynałem moją przygodę z blogowaniem, wykasowanie bloga który był mi wcześniej znany i w jakimś sensie bliski, to był dla mnie prawdziwy dramat. Zbyt łatwo przywiązywałem się do blogów i chyba za bardzo utożsamiałem je z ludźmi. W efekcie takie kasowanie bloga przeżywałem niczym dorastająca dziewczynka pierwszą miesiączkę, z jakimś takim przerażeniem w oczach, połączonym ze strachem i obawą, że oto świat się zawalił i już nic nie będzie takie samo jak przedtem. Kiedyś napisałem nawet lekko dramatyczny wiersz na ten temat.

Dziś już zupełnie inaczej patrzę na tę sprawę. Uważam, że każdy z nas ma niezbywalne prawo robić ze swoim blogiem to co mu się podoba. Kieruję się więc w tym wypadku zasadą "twoje małpy, twój cyrk". Czyjś blog może mi podobać, nawet bardzo, ale przecież to nie jest mój blog. Jego właściciel ma prawo zrobić z nim to co chce, właśnie dlatego, że jest jego właścicielem. Czyjś dom też może mi się podobać, ale to nie znaczy, że mam prawo protestować gdy właściciel zechce go zburzyć lub opuścić na zawsze. W gruncie rzeczy nic mi do tego, nie moje małpy, nie mój cyrk, nie mój dom i nie mój blog. Owszem, mogę mieć sentyment do danego bloga, może mnie z nim łączyć sporo miłych wspomnień, ale to nie znaczy, że mogę sobie uzurpować do niego jakieś prawa. Nie mogę, bo niby na jakiej podstawie?

Kiedyś za bardzo utożsamiałem blogi z ludźmi. Naiwnie myślałem "nie ma bloga, a więc nie ma też człowieka". Teraz widzę, że po prostu kończy się pewien etap, a zaczyna jakiś inny, nowy. 

An-Ka zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią wykasowała swojego bloga, ale nadal pojawia się w blogosferze. Kira w dosyć spektakularny sposób pożegnała się ze swoimi czytelnikami, jednak nadal komentuje na innych blogach. A propos bloga Kiry pozwolę sobie na uzasadnienie, dlaczego użyłem słowa "spektakularny sposób". Otóż ostatni post Kiry to prawdziwy elaborat, można by go spokojnie rozdzielić na kilka krótszych postów, co interpretuję jako przemożna chęć zakończenia blogowania, wbrew nasuwającym się do głowy Autorki bloga pomysłom na kolejne posty. Czyli, używając sportowego języka, w wykonaniu Kiry był to taki "długi finisz". Kira pisze, że zawiesiła swoje blogowanie już "NA ZAWSZE". Ponieważ natura ciągnie wilka do lasu, nie za bardzo wierzę w tę deklarację, no ale zobaczymy. Rozbawiło mnie natomiast ostatnie zdanie w tym pożegnalnym poście Kiry, cytuję "JESTEM WOLNA.". Od razu skojarzyłem, że w takim razie Kira musiała czuć się zniewolona przez swojego własnego bloga... no cóż, w takim razie załączam wyrazy współczucia, ale też głębokiej ulgi, że wreszcie uwolniła się od swego prześladowcy :P. 

Podobnie ma się rzecz z Makową, która także, po zawieszeniu wirtualnego pióra na kołku, nadal pojawia się blogosferze, ale w przeciwieństwie do Kiry zdecydowała się "pójść na łatwiznę" i na swoim blogu napisała po prostu "KONIEC" /oczywiście nie licząc tego symbolicznego zdjęcia, które pokazuję na samej górze/.

Zobaczymy co dalej będzie z Luśką i Maugopis, ale myślę, że także nie powiedziały jeszcze w blogosferze ostatniego słowa i kiedyś wrócą pod taką czy inną postacią. 

Czyli wygląda na to, że ludzie opuszczają swoje blogi, ale wciąż pozostają w blogosferze. 

Inni zaś odchodzą bezpowrotnie, ale kto mi zaręczy, czy później nie wracają do blogosfery pod innymi nickami lub, że nie wrócą za jakiś czas?

Czyli nie ma co dramatyzować. 

Ludzie przychodzą i odchodzą, podobnie rzecz się ma z ich blogami. 

Wokół nas bezustannie zmieniają się zarówno oglądane krajobrazy, jak i np. pory roku, a więc, jak mówi klasyk: "był czas przywyknąć". 

No i przywykłem - już nie robię z tego żadnej tragedii, traktuję to jak naturalną rzecz, tak samo jak liście, które właśnie zaczynają spadać z drzew, podobnie jak każdej jesieni. Ale "nic to Baśka", przecież na wiosnę pojawią się nowe.