W co wierzy ksiądz Charamsa?

Publiczny coming out księdza Charamsy stał się jednym z głównych tematów medialnych ostatnich dni. Nie dziwi mnie to specjalnie, bo ja także byłem lekko zaszokowany tym, co się stało; nie przypominam sobie wcześniej takiej sytuacji, aby tak wysoko postawiony w kościelnej hierarchii ksiądz otwarcie wyznał, że jest homoseksualistą, ba, pokazał się publicznie ze swoim ukochanym partnerem. 

Moje wyzwolenie dedykuję wszystkim fantastycznym osobom LGBT, jako mój pokorny hołd dla obrony naszej godności, dla naszej woli normalnego życia, dla odwagi tych wszystkich z nas, co przeciwstawili się oprawcom naszej godności, w różnych częściach świata, także tam, gdzie ślepa nienawiść wydaje się paradoksalnie wciąż coraz silniejsza, jak w mojej ojczyźnie Polsce.

Słuchając tego, co ma do powiedzenia ksiądz Charamsa zadaję sobie kilka pytań: jak to się stało, że człowiek tak głęboko przesiąknięty nienawiścią do Kościoła mógł najpierw przyjąć święcenia kapłańskie, a potem funkcjonować w kościelnych strukturach przez tyle lat? Przecież jest takie powiedzenie "widziały gały co brały". Czyżby ksiądz Charamsa przez te wszystkie lata nie wiedział jak funkcjonuje Kościół? Dlaczego wcześniej mu to nie przeszkadzało i dlaczego tyle lat czekał, aby w końcu "wystąpić przed szereg" i obrzucić błotem to, w czym samemu przez tyle lat tkwił po uszy? Jakim trzeba być hipokrytą, aby w ten sposób postąpić?

Wiem, że nie mogę już dłużej wypełniać tego, co kocham, bez ukazania mojej natury, bo musiałbym być faryzeuszem. Nie mogę już tylko po kryjomu wspierać homoseksualisty, który kocha swojego partnera. Nie mogę już tylko po cichu pocieszać lesbijek i dawać im siłę, by wytrwały w tym koszmarnym zohydzeniu, upodleniu, które jest efektem mentalności katolickiej. Muszę to powiedzieć publicznie jako teolog i jako ksiądz. Także prawdę o moim homoseksualizmie.

Ale w tym poście nie będę się szeroko rozwodził nad stopniem hipokryzji księdza Charamsy. Znacznie bardziej interesuje mnie jego sfera duchowa. Zadaję sobie mianowicie pytanie, w co tak naprawdę wierzył ksiądz Charamsa, gdy przyjmował święcenia kapłańskie? W co wierzył przez te wszystkie lata, gdy jako homoseksualny ksiądz piął się po szczeblach kariery w kościelnych strukturach? W co wierzy obecnie?

Kler w znacznej mierze jest homoseksualny i niestety paranoicznie homofobiczny, bo sparaliżowany brakiem akceptacji dla własnej orientacji seksualnej. Ale ja na dłuższą metę nie mógłbym już żyć takim podwójnym życiem. Uważam, że ksiądz ma prawo do realizowania swojej ludzkiej miłości.

Czy ksiądz Charamsa był kiedykolwiek człowiekiem wierzącym? Czy może był niewierzący już wtedy, gdy przyjmował święcenia kapłańskie? A jeśli wtedy wierzył, to w jaki sposób godził to z posługą kapłańską, którą przez tyle lat wykonywał? 

Ciekaw jestem także, jak jest z wiarą innych księży, którzy w istocie są homoseksualistami lub pedofilami? Czy potrafią pogodzić wiarę ze swoją orientacją seksualną, czy też już od dawna /a może od zawsze?/ byli niewierzący?

Kiedy zakochałem się w mężczyźnie, poczułem, że jestem coraz lepszym księdzem. Że mówię coraz lepsze kazania, że coraz lepiej potrafię pomagać drugiemu człowiekowi, że jestem coraz szczęśliwszy.

Słuchając księdza Charamsy zadaję też sobie pytanie, czym tak naprawdę różni się homoseksualny ksiądz, który publicznie przedstawia swojego kochanka, od księdza heteroseksualnego, który pokaże się publicznie ze swoją kochanką i też będzie twierdził, że odkąd żyją razem, czuje się dzięki temu lepszym księdzem?

Obudź się, Kościele, przestań nienawidzić człowieka homo czy hetero i jego tajemnicy, przestań prześladować zdrowych i niewinnych ludzi. Ja naprawdę nie chcę niszczyć Kościoła, chcę mu pomóc, a przede wszystkim pomóc ludziom przez niego prześladowanym. Moje wyjście z szafy ma być wezwaniem dla synodu i żądaniem, by Kościół opamiętał się i zaprzestał swojej paranoicznej działalności wobec mniejszości seksualnych.

W ciekawych czasach żyjemy. 

Ulicami co i rusz przechadzają tzw. "parady równości", a homoseksualni księża przedstawiają publicznie swoich oblubieńców.

Ksiądz Charamsa swoim publicznym coming outem wyważył kolejną bramę. 

Oby nie były to wrota piekieł... 

Wszystkie cytowane wyżej wypowiedzi księdza Charamsy pochodzą z tego linku.